In februari 2023 kwam in het nieuws dat niet minder dan 200 hoogleraren (dienst)verbanden zouden hebben met Nederlandse bedrijven. Aanvoerders zijn dan met name Shell en Philips. En dat die hoogleraren dat niet allemaal bekend hebben gemaakt. Het deed me herinneren aan het feit dat ik bij het project waar deze website over gaat, het imago van KPN op de universiteiten 1989 – 1994, ik vele unieke maatregelen heb bedacht en gerealiseerd, om het imago te verbeteren, maar dat daar nooit het element ‘verbindingen met hoogleraren’ heeft tussen gezeten. Ook toen wist ik al dat hoogleraren vaak met bedrijven waren verbonden en dat was toen ook al het geval bij Unilever, van wie ik tal van adviezen op het terrein van werving en selectie heb gekregen, en vaak maar zeker niet altijd, heb uitgevoerd. Maar bij al die goedbedoelde adviezen zat nooit het verbinden van een hoogleraar aan het bedrijf. Blijkbaar lag het toen ook bij de Unilevermensen die aan het front van de werving en selectie stonden niet voor op de tong. Als ik het intern zou hebben voorgesteld was het zeker gerealiseerd, omdat immers onze CEO van toen, Wim Dik, afkomstig was van Unilever, waar die gewoonte ook al vele jaren in gebruik was. En zoals u ook in deze website kunt vinden, steeg het imago van KPN (desondanks) met sprongen.

Ik kan me een discussie herinneren die ik had met een hoogleraar bestuurskunde in Rotterdam. Bestuurskunde zat niet in onze wervingsdoelgroep, in tegenstelling tot bedrijfskunde. Hij vond dat onterecht omdat beide studies volgens hem gelijkwaardig waren. Ik heb dat niet bestreden, want het zou best wel eens gekund hebben, maar ik had een andere reden om bestuurskunde buiten te houden. Bestuurskunde heeft een beetje de lucht van de overheid, terwijl bedrijfskunde meer bij het bedrijfsleven hoorde. De bedoeling was nu juist om afstand te nemen van het overheidsimago van ‘de PTT’ en in plaats daarvan het bedrijf meer een bedrijfsimago te bezorgen. Na mijn zoveelste weigering werd deze hoogleraar boos en meldde mij dat hij aan zijn studenten zou laten weten dat KPN geen geschikte werkgever voor ze was. Het maakte geen indruk op me en zelfs integendeel. En het heeft de imago-ontwikkeling van KPN toen ook niet gestoord, ook niet in Rotterdam.

Voor een beter werkgeversimago op de universiteiten helpt het naar mijn vaste overtuiging van toen en ook nog van nu, totaal niet om verbindingen aan te gaan met hoogleraren. Daar laten studenten zich (vrijwel) niet door beïnvloeden. Tenzij je wellicht eerst een populariteitsmeting zou doen welke hoogleraar het populairst bij studenten is. Maar dat lijkt me om meerdere redenen een heilloze weg, ook omdat hij veel weerstand zou oproepen, hetgeen weer ten koste zal gaan van het imago.

Er kunnen natuurlijk ook nog andere overwegingen zijn waarom een bedrijf zich zou willen verbinden met een hoogleraar. Bijvoorbeeld om kennisinhoudelijke overwegingen. Dan kan de kennis binnen een bedrijf ook naar een universiteit worden overgeheveld en omgekeerd. Toch heb ik ook hierbij mijn twijfels. Bestaat er wel een betrouwbaar meetinstrument om dit effect te meten? Welk voordeel heeft Philips gehad met zijn vele door hem betaalde hoogleraren? Of is het ‘hebben’ van een hoogleraar toch meer een kwestie van status en traditie? Dat denk ik.